cats

m

o

n

a

m

o

u

r

IT IS POSSIBLE NOT TO Love...

sonra bana herşeyi sevmem gerektiğini öğretiyorsun...bir ara...
en çıplak haliyle
herşeyi...
hoş geldinlememi...
herşeyin ayağına terlik vermemi...
şakalarına gülmemi...
- AMA KARARIYLA-
bir nezaket maşası ile şeker kasesinden küp şeker alıp bardağıma o şekeri atar gibi
kırılgan bir şekilde...
- YANİ KARARIYLA-
bir genç kız gibi...
bir kurban gibi
bir çığlık kraliçesi gibi...
KARARIYLA SEVMEMİ...SAPITMADAN...
herşeyi sevmem gerektiğini öğretiyorsun...

bir kedi kendini en olmaz yerlere sıkıştırmayı seviyor ama sen onu sıkıştırdığında tırmalıyor ya...
işte öyle karşı taraf tarafından hiç anlaşılmaz ama kedi tarafından çok mantıklı bir durum bu ya...

işte öyle bir his geliyor.
"sevmemek...tercih edilebilir" diyorum...
yüzükler tercih edilebilir...
kendi kendini demlemeye başlayan çaydanlık tercih edilebilir...
uzayan tırnaklar...
çekmecelere sıkıştırılacak ütopyalar tercih edilebilir...yazıldıkları gibi unutulacak ütopyalar...
tek gecelik zaferler tercih edilebilir...
tek gecelik zaferler rafta tek gecelik yenilgilerin yanına koyulabilir....
tek gecelik beraberlikler, tamamen unutayazılabilir.

bunların hepsi olabilir...

ya da


bu kadar karışık tarif etmeden
"insan bazen kendini teslim edebilmelidir...kafasının içindeki sesleri uykuya yatırıp
ve hepsini affedip
bir sessiz karanlık içinde
uyuyabilmelidir."

ekinoksa az kala...skandallar arasında...

beni yere düşmeden önce tutmanı bekliyordum
en son düşündüğüm buydu...
parçalanmadan önce...

ağzımda tahammül fersah bir şaşkınlık gülümsemesi...
parçalarımdan ibaretim...

duruyorum...
yerde darmadağınık...

herşey herşeyin içinde...
darmadağın ortalık..

şeylerin kendi kendilerini şaşırtabilirliği bakî...
kendilerinden başka bir şey ifade edebilirlikleri...
üzücü olabilirlikleri, değiştiricilikleri...
başka ellerin fallarında anlam kazanabilirlikleri...

gökte büyük bir balinanın karnı yarılmış gibi başlıyor yağmur...
önce sesleri...
sonra kedilerin sırtındaki ürpertisi...
sonra yağmurun yağdığı semte dair önyargılarımız...
hepsi ıslanıyor...

bir yanda yağmur yağıyor
bir yanda skandallar
bir yanda biri memnuniyetle yerlere düşüyor
birileri kırılıyor...gene memnuniyetle..

eskiden..sivas'tan...çifte minare'de...ellerim kaşınırken...

BOZKIR #1

...dünya değişiyor, ben de onun değiştiği yönde değişiyorum...bazen...bazen..ters yönde...bazen hiç...değişmiyorum...değişimin etrafı saran kokusunu koklayabiliyorum...benim kokum onun içinde değil...dış gerçeklikle aramda bir tül...yeni alınan elektronik aletlerin ekranlarının üzerindeki şey gibi...ardındakini gösteren ama onu dokunulmaz kılan bi'şiy....olduklarımı düşünüyorum...bir adam...bir çocuk...bir oğul falan filan...bi' çok şey..."senin" yüzünse olmak istediklerim ile olduklarım arasında duruyor..."senin" yüzün beni birşeylere imrendiriyor..."senin" yüzün aşka benziyor bazen...senin bana baktığın anlar bir kahraman olmak istiyorum, bir çocuk oyuncağı,ne bileyim neşeli bi'şiy...umut veren bi'şiy olmak istiyorum...o şey olmak istediğim an,onun dışında her şeye benziyorum.sen bana baktığında kendim dışında her şeye benziyorum...o an işte; işte tam o an hareketsiz kalıyorum. gözümün önünde dünya hâraretle hareket ediyor; şehvetle; dirençle; bir tür inançla...görmediğim ama hissettiğim bir strateji ile hareket ediyor...büyük resimde bir yere oturduğumu umuyorum; hiçbir şey yapmamamla; eylemsizliğimle....durağanlığımla. olduklarım; olamadıklarım ve olmak istediklerimle...senin yüzün işte...tüm bunların içinde; canımı acıtırcasına kendine dâirsin...( canının acıdığı zamanlarda çok dinlediğin sonra unuttuğun bir şarkıyı yeniden duyduğundaki karın ağrısı ! ) senin yüzün...dünya, ben değişim ve eylemsizlik arasında duruyor...bir tür "fink" atıyor senin yüzün borçka'da nefes nefese karagöl'e tırmanıyor; aniden kalabalık ağaçların ve tembel eğreti otlarının arasından beliren gölün astrolojik yüzeyi karşısında ağzı açık kalıyor...senin yüzün sivas'ta kafasını

bozkırın bizi aşan gökyüzüne gözlerini dikiyor; kaynağı belirsiz bir huzur kaplıyor içini; senin yüzün amsterdam'da hayatında ilk kez esrar içiyor; caffe shop'ın elleri kocaman, sarışın tezgahtarıyla hayali aşklar üleşiyor...senin yüzün kendi içinde değişiyor; değişim değişim içinde erirken başka bir değişime dönüşüyor..."ben", seni izliyorum...uzağımda ve yakınımda...dünyanın neredeyse jeolojik evriminin bir parçası olan seni...seni; aynı anda hem borçka'da hem sivas'da hem amsterdam'da ve dünyanın şu anda var olan her yerinde evrilirken izliyorum...kendini bir minerale, dünyanın dibinde sadece kendinin hissedebildiği bir hareketle büyüyen bir kristale dönüştürmendeki alçakgönüllüğü hayretle izliyorum...bana bakmanı izliyorum; beni de yanına almanı; beni de kendinle beraber dönüştürmeni...olmuyor...sonuçta senin yüzün, olmak istediklerimle olamadıklarım arasında duruyor..dünya değişiyor...

ACI GERÇEK!!!!

LIFE NEVER SUCKS...BUT YOU...SUCK SOMETIMES!!!!

suadiye

UPUZUN BİR GECENİN ARDINDAN
SUADİYE SAHİLYOLU
06.38
- güneş doğdu doğuyor...-

I.
uzun sürmüş bir gecenin sabahı
güneş hiç bu kadar parlak olmamıştı diye bağırmak istiyorsun
kendi göğüs kafesini senin göğüs kafesine o kadar hızla bastırmıştı ki...
bağıramıyorsun...göğüslerinin kafesleri acıyor...

II.
"hangi frekanstan yayın yapıyor senin radyon..." diyorsun
laf atıyorsun
kafanı memnuniyetle öne eğiyorsun...
attığın lafı tutuyor ve gülümsüyorum
laf yere düşmüyor...
son gücümü lafı tutmaya adıyorum...
bağıramıyorum ama lafı ellerimde tutuyorum...

III.
önce çanları duyacaklar diyorsun

IV.
semâvi olmayanlardanız...
buraya sadece ısı üretmek için geldik..
bir şeyi
- bir mesajı , sıcaklığı, bir yaylıyı, bir kediden bir kediye gönderilen bir kokuyu,
yapraklarını asla göremeyeceğimiz bir çiçeğin polenini,
hangi şarkıya ait olduğu bilinmeyen bir nakaratı -

bir şeyi iletmek için geldik...

V.
sahil yolu boyunca
kendini kendinden taşırmamak için
temkinli bir sûkunetle
bir kedinin yanında
yürüyorsun...


VI.
maddenin dördüncü halinden bahsediyorsun
genişşş konularr...öyle di mi...bizi aşan ama inatla çevrelerinde küçücük ellerimizi çırparak dolanmaktan hoşlandığımız konular...
kendimizden emin gibi gözükmeye bayıldığımız ama artlarındakilerle ödümüzü kopartan konular
ne kadar çiğnesek sakıza dönmeyen konular
esnemeyen...bizi aşan konular...

VII.
hiç karanlığı olmayan bir gezegendekilere gölgeyi nasıl anlatırsın diyorsun...
insan çürümeye neden ellerinden başlar diye soruyorsun
nerden biliyorsun diyorum, cevap vermiyorsun...
vereceğin en zekice cevaptan daha güzel susuyorsun...

"bunlar" diyorum "işte geriye bir tek bunlar kalacak bu geceden..."
kalması gereken ne varsa, ne kadarsa, o kadar az ve o kadar çok
ne daha az ne daha çok...
bunlar...

VIII
kediler dünyayı hareketten ibaret görüyor,
zamandan ve simgelerden arındırılmış halde
geçmişten ve gelecekten kurtarılmış halde
dönüşürken ve dönüşümünün ta kendisinden ibaretken...

IX.
uzaklaşan bir sırt...
uzaklaşan bir sırttan ibarettir bazen
bazense uzaklaşan bir sırt, uzaklaşan bir sırt dışında pek çok şey ifade eder.
kedi ve sırtın, yan yana uzaklaşıyorsunuz.
piano piano...yumuşak adımlarla...neredeyse adımın kendi bile duyamıyor sesini...
adım adım...
sessiz sessiz...
uzaklaşıyorsunuz...

-güneş doğdu.-

d22

D22'de....

(saat 22.07
biraz iyi niyet...neler yaptırabilir bir sokak kedisine...inanamazsın...

erkek kedilerin kapılarını beklediği evlerde
kapıları vuran neyse...
işte o...
hatırlıyor musun ?
dilbilgisinin bir çataldan daha az işe yaradığı zamanlardı
herşey sıcaktı, lavdı...
herşey heyecanlı
ve bir o kadar eşine rastlanılmazdı...)

(saat 01.52
kapıda evi olmayan biri uyuyor.
o uyku ile evde uyunan uyku arasındaki on farkı sayınız!)

daha fazla canavarlık yok...
yoktu daha fazla canavarlık...

herkes kardeş, herkes dost, herkes bir o kadar da uzlaşılmazdı...

herşey bir ah...tı...

işte o zamanlardı...

bu bir açıdan mutsuzluk, bunların hepsi bir mutsuzluk...
bunların hepsi bir düşünüş
bir anlığına bedenini ele geçiren bir şeytan, bir tür cin...düşünüş...
kendini ikna ettiğin bi şiy...
kendine şekil verdiğin bir şey...bi şiy...
bi tür matematik arayışı...
bunlar bi...şiy...kedilerin bildiği bi şiy...
konuşmaya tenezzül etmeyenlerde bizim bilmediğimiz bi şiy var..işte o bişiy...

kapıda, uyumaya devam ediyor...

kanapenin
çekyatın üzerine teslim edilmiş bedenin ayağa kalkması için bir neden arayışı...
çizgilerin sayısı
mavilerin sarılara karşı yengisi...bunda bir kehanet var...var mı...
bir anlaşılma isteği...
bir ritm...bir skor...
dolmuşa bindiğinde insanlarla iletişebilmene yarayacak bir yöntem arayışı
hep bir halledebilme isteği...

erkek kedilerin kapılarını beklediği evlerde
kapıları vuran neyse...

kedilerin sevdiği müzikleri dinliyorum
ikna oldukları
üzerine bir yaşam inşa ettikleri
her gördüğüm bedeni hepimizi tamamlayan bir sevişmenin içinde hayal ediyorum...
bir tür teslim olma hali...
bir azınlık olma hali...
bir kayrılma isteği...bir tür affedilme...bir tür alkışlanma isteği...bir tür...

bunlar hep sonradan hatırlandığında
yaşadığına ikna olacağan anlardı...

galata...
kar geliyor...