ne kaldıysa elinde...
işte o'nun üzerine inşâ ettiği gece - kondu nun
tüm evreni yerinde tutan
o gemici düğümü olduğunu bilmiyor;
sessiz, sakin bir şekilde yani ûsturuplu bir halde
şehirlerin, sınırların, düz ve mükemmel olan çizgilerin...
do'anın içinde olmayan ama var olduğu iddia edilenin
üzerinde
kocaman bir kozmik şaka gibi duruyordu...
amorf, amorf, amorf bir şeydi...
onu görmezden gelirsek hayatımız daha kolaydı...
sesi çok güzeldi,
bize hep bu yaşadığımızın hayat olmadığını anımsatırdı...
onu burdan uzaklara götürdük,
onu sınırların dışına, şehirlerin dışına,
düz ve mükemmel olan çizgilerin dışına attık...
onu sesini duyamacağımız kadar uzak yerlere attık...
onu ölümün bile bulamayacağı yerlere attık...
amorf, amorf, amorf birşey'di...
geri gelmedi...
biz de onu unuttuk...
gemici düğümü açıldı...
evren bir baktık, gözlerimizin önünde, dağıldı, ufalandı...
