..bu bir eğlence eviydi....


panic in the zooooooooooooooooooooooo

bahariye nin moda caddesi ile kesiştiği yerde duruyır yüzün
git onu yerden kaldır
bu kısımlarını çalışmamıştın değil mi

artık daha fazla yok
parmak uçlarıma kadar dolu bişiy bu
bu ev
odaları içersinde dolanıp durduğum bu ev
biliyoruz bu başından beri çalışmadığımız kısmı
evi hüzünle dolduruyor

parçalara ayırıyorsun
içine tükürüp
dümdüz yerle bir ediyosun

ben geriye sayımı
senden önce başlattım

ilk kim daha fazla eğlenirse o kazanacak

hadi chivas regalll ile ölçelim huyumuzu


oysa bu ev ne de neşeliydi
şimdi korkunç palyaçolarla dolu

bir kaç ohhh
bir kaç ahhhhhh
bir kaç http://

güncel boşalmalar

herkes kadar
hepiniz kadar

u dınt
know
w2t lova is

bişiy eksik diyosun
bazen yüzünde yakalıyorum ama
hayatımdan istediğim ifadeyi


mahçup

ne güzel kelime

önce sırtın
sonra kaburgaların
ve lenflerin
göğüs ucundaki...

kadrajımdan çıkıyorsunuz
lime lime
lif lif....


bişiylere yazık oluyor
ama bunu biz anlamıyoruz...


bizi izleyen
başkaları
anlıyor...



sonra işte müzik
biraz doksanlar falan....


yeni bişiy olmuyor güneşin altında...

ben balta girmemiş ormanlarında hayatımın
bir "editors" şarkısını
CADDEde yüksek sesle
söyleye söyleye
gezerek...

ben gene ben...

yarısı lavaboya dökülecek sabah nescafesi gibiydik oysa
biliyoduk
sonunu
sonu
olduğunu...

bilmiyomuyduk?

gülme bana

yeni iş libretto1

enine parmaklıklarla kesilmiş bir pencere
pencerenin önünde uzun parmaklı zayıf bir oğlan çocuğu
oğlan çocuğunun kelimeleri ellerinde
elleri göz hızzasında hızlıca bayağaaaaa bi hızlıcaaaa hareket ediyor
oğlanın gölgesi parmaklıkların gölgesi ile kesilmiş gibi
parmaklarının hızlı hareketlerinin gölgesi bir çaba gibi
aniden önünde uzanan yolunda onunla aynı organla konuşan başka bi oğlanla tanışacak

piano hızlı hızlı
ani ani konuşurlar
onlar be yapmaktadırlar
iki oğlan çocuğu?
kavga mı etmektedirler uzlaşmakta mıdırlar
niye böylelerdir
bir çaba içinde

sonra ani kesiliş
bi öpüşme
sanki bir keman yayı kopana kadar gerilmektedir...
herşey sessizleşir

bir süre bütün olduklarına inansınlar

oyun


birazdan
mutlaka bozulur

bu nedenle oyundur.



oyundan sonra kendi yalnızlıklarından kalan arafta
bir tek birbirine bakmaca oynayacaklar

birbirlerine en yakından teğet geçmeye çalışmak
ama
içine girecek kadar hızla çarpmaktan korkma


iç aksiyonu nasıl hiç düşürmeden en tepede tutarsın

kadraj1

yazdıklarımı beğenmeni isterdim
beni beğenmeni
bana bakmanı ve görmeni
senin tarafından görülmeyi
takip edilmeye tarafından
geride bıraktığım her hareketin senin tarafından havada yakalandığını bilmeyi isterdim....

hayalimde asılı kalmış bir an
ters açıdan benim sırtıma vuran güneş
battı batacak
bir taksinin bagajı giriyor benim yokuşu çıkarak dışına kaçtığım kadraja
senin gözünün kadrajında senden uzaklaşan sırtımı izliyorum

giderek küçülüyorum
ışıksızlaşıyorum
sahipsiz bir "şey"sileşiyorum
kararıyor
kararıyor kararıyorum