...di

sevmekle aramıza... ve şimdi sevmekle aramıza...

şim...

...nasıl da aşık oluyoruz kendimize...sevmek dediğimiz, kendi kendimizin sevebilmesini sevmek oluyor sonra...kendini beğenmek oluyor...beğenilmek...

2

hiç bir şeyin olmuyor olmasıyla başa çıkabilir misin...
şimdi...
bununla başa çıkabilir misin...

cereyan

yazıda kendini temize çekiyor...
başka yerlerinde kirli..
karşılıklı gerilmiş iki ok imgesi gibi iki erkek...
pazar yerlerine ellerinde kollarında memeleri ile yayılan ev hanımları
ve anne.m
....
sonra yaş almak...
yazıda temize çekiyor...
orada hatırlıyor
orada unutuyor...
insanı bir şekilde çıplak görünce canı acıyor...
onikisibirden aynı yerde olunca insanın
insanın içi üşüyor
insanın içi düşüyor...

kendimizi paylaşmasak olmaz di mi..
kendimizi sakınmamak istiyoruz
oysa her şey giyinik şimdi...
bir kılıf...
bir gösterge...
bir anlam...
bir pergel...
giriyor..
sevmekle aramıza...

giriyor...

bir cereyan kalıyor
iki açık pencere arasında...

nereye doğru açık
neyi görür
neyi gizler...

bilemeyiz...

hiç...

hep acıtıcı bir kelimeydi...

ve hep karşımıza çıkardı

hiç...

şiir

aynı ardımdan yağmur altında ıslanmıyım die paltomu koşturan annem gibi
ben koştum peşinden onun...
o ben değildim, annem de değildi..
o koşan biz değildik...
durduğum yerden onun peşinde koşan kendimin benden uzaklaşan gölgesine bakınca
diyorum ki...
pastırma yazları garip şeylere gebe...
öyle...
öyle